Zwemmen: genieten voor onze hond
Water. Liesl is er dol op. Niet als het uit de lucht komt vallen in de vorm van regen, maar wel als ze erin kan zwemmen. In bijna elk watertje heeft ze al gezwommen. In vijvers en rivieren. In meren en zeeën. En ja – zelfs in sloten. Als jonge hond dook ze er graag in, samen met haar labradorvriendje. Hun glanzende, goudkleurige vacht was chocoladebruin van de modder, toen ze er weer uit kwamen.
Het maakt Liesl niet uit welk watertje, of welke temperatuur het is. Zonder aarzeling stormt ze erin als ik een bal of stok weggooi. Ze zwemt er doelgericht heen, maakt een soort sprongetje om de bal of stok te pakken, draait een keurig bochtje en zwemt naar me toe. Als ze uit het water komt, schudt Liesl zich niet meteen. Dat heeft ze op cursus geleerd. Dus met een druipende vacht stapt ze naar me toe en gaat ze keurig voor me zitten. Ik pak het voorwerp uit haar bek, klop haar goedkeurend op haar natte haren en daarmee is voor Liesl de ‘oefening’ voorbij. Ze gaat staan, ik draai me razendsnel om. Met kracht schudt Liesl in één keer al het water uit haar vacht.
Na zo’n zwemsessie volgt vaak een douchesessie. Zeker als ze in een vijvertje met stilstaand water heeft gezwommen. Met het koude water uit de tuinslang spoel ik haar schoon. Dát water vindt ze weer niet zo fijn: tijdens het afspoelen op het gras doet ze telkens een stapje naar voren. Als ze kans ziet om te ‘ontsnappen’, schudt ze zich en rolt ze door het gras voor een aards geurtje.
Je zou denken dat onze hond zich dus wel twee keer bedenkt, voordat ze in een vijver springt. Maar nee. En zeker niet op een warme zomerdag... Als ik haar heb loslopen op een veldje met even verderop een vijvertje, zie ik Liesl lichtvoetig in die richting rennen. Aan haar houding weet ik al wat ze wil. En inderdaad. Als ze in de buurt van het water komt, gaat ze stilstaan. Kijkt achterom, met een blik van: ‘je ziet wat ik wil?’. Ik kijk glimlachend terug en zeg niets. Liesl neemt een besluit. Ze stapt het koele water in. Snuffelt. Doet nog een paar stappen, totdat ze geen bodem meer onder haar pootjes heeft. Ontspannen en genietend zwemt ze rond: ze heeft de tijd van haar leven.