Onze hond, Liesl, kwispelt enthousiast, snuffelt aan de cadeautjes en pakt er stilletjes één in haar bek. Snel, voordat ze ermee aan de haal gaat, neemt iemand het pakje van haar over en legt het terug. Op de plek waar anders de salontafel staat, ligt nu een grote berg sinterklaascadeautjes. Met z’n allen zitten we eromheen, snoepend van versgebakken pepernoten. Onze Golden Retriever moet zich als een kind in een snoepwinkel voelen. Niet alleen omdat ze die pepernoten zo lekker vindt, maar vooral om één van haar grootste hobby’s: papier verscheuren.
Al meteen nadat één van de kinderen het eerste pakje heeft opengetrokken, gaat het cadeaupapier naar Liesl. Gretig hapt ze ernaar, ze slaat haar poten op het papier en trekt driftig het glanzende, kreukloze sinterklaaspapier in grote stukken. Maar daar blijft het niet bij. Elk stuk papier dat volgens haar te groot is, moet eraan geloven. Ze klemt het tussen haar voorpoten en trekt het in ontelbaar veel stukjes. Elk snippertje werkt ze met haar tong behendig uit haar bek.
Natuurlijk denkt Sinterklaas ook aan brave hondjes. Dus moedigen we Liesl aan: zoek! Ze steekt haar neus meteen in de berg cadeautjes, duwt een paar pakjes opzij en banjert er dwars doorheen. Het lijkt erop dat ze haar cadeautje op het spoor is gekomen, want stevig drukt ze haar neus tegen een klein pakje en neemt het dan behoedzaam in haar bek. Met haar prooi gaat ze buiten de kring liggen en daar begint ze vurig aan het pakpapier te trekken. Het hondenkoekje dat tevoorschijn komt, is al na een paar tellen opgeschrokt. Te zien aan de manier waarop ze kwijlend alle kruimels van de houten vloer likt, vond ze het erg smakelijk. Voor alle honden die net als Liesl van verscheuren én hondenkoekjes houden, wordt het echt een héérlijk avondje.