De jaarwisseling met een bange hond
Net zoveel als onze hond van koekjes houdt, houdt ze niet van vuurwerk. En dat ‘niet houden van’ is dan nog een understatement. Elk jaar weer staat ze namelijk doodsangsten uit. En die angst blijft niet beperkt tot één uur of één dag, nee, Liesl is de hele week tussen kerst en de jaarwisseling bang. Een lange week waarin pas gekocht vuurwerk alvast wordt afgeschoten. Binnen legt Liesl bij elke knal die ze hoort haar oren plat en kijkt ze als versteend in de richting van het geluid. Buiten worden haar wandelingen steeds korter. Bij elk knallend rotje gaat Liesl namelijk sneller lopen en bij de eerste de beste mogelijkheid slaat ze de hoek om voor de kortste weg naar huis.
Op oudejaarsdag zet Liesl het liefst geen stap buiten de deur. Gaat de deur open, dan steekt ze alleen haar neus even in de buitenlucht en snuffelt. De geur van kruit lijkt haar al meteen een sein te geven: rechtsomkeert! Naar binnen! In het begin van de avond loopt ze dan toch nog, met tegenzin en voor de laatste keer van het jaar, rondjes over haar eigen gazon. IJsberend, steeds weer afgeleid door rotjes en gillende keukenmeiden. Als ze dan eindelijk een lange plas heeft gedaan, vlucht ze zo snel als maar kan weer naar binnen.
Om twaalf uur, als de vuurwerkpracht in de straten losbarst, zitten wij bij onze heftig bibberende Golden Retriever. De ramen, roosters en gordijnen zijn dicht en het volume van de tv staat hoger dan anders. Maar deze pogingen om Liesl te behoeden voor het geweld buiten, zijn vruchtloos. Ze heeft het haarfijn door. Ze hijgt, trilt, klimt op schoot, er weer af en er weer op. Pas als het geschiet minder wordt, durft Liesl het aan om zich voorzichtig te ontspannen. Als baasje heb je het feestelijke proostmoment gemist, maar zucht je van verlichting.
Liesls grootste angst is achter de rug, en pas over 364 dagen is het weer oudejaarsdag…
2017, namens alle hondjes: we kunnen niet wachten tot je er bent!!